W październiku rozmawialiśmy o dysleksji, a w bieżącym miesiącu swoją uwagę poświęcimy nadpobudliwości i ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi).
Pierwsze objawy występują u dzieci w wieku przedszkolnym, ale najczęściej ADHD diagnozuje się wtedy, gdy dziecko zaczyna chodzić do szkoły i ma problemy z dostosowaniem się do tamtejszej rzeczywistości. Często, gdy dziecko nie może usiedzieć na miejscu, ma problem z respektowaniem zasad, zachowuje się głośno, mówi się, że ma zaburzenie aktywności i koncentracji uwagi. Jednak na takie zachowanie dziecka mogą również wpływać inne czynniki, nie zawsze jest to związane z ADHD. Dlatego ważne jest, aby zarówno nauczyciele, jak i rodzice nauczyli się odróżniać objawy ADHD i, jeśli to konieczne, zwrócić się o udzielenie profesjonalnej pomocy.
Objawy ADHD zwykle dzielą się na dwie grupy: problemy z utrzymaniem koncentracji i nadpobudliwość ruchową – impulsywność. Chociaż w niektórych przypadkach obserwowane są objawy tylko jednej grupy, najczęściej u dzieci występuje kombinacja obu grup objawów.
Objawy związane z trudnością w utrzymaniu koncentracji:
- w szkole w sposób nieuważny popełnia błędy, nie zauważa szczegółów;
- łatwo się rozprasza, nie potrafi się skupić;
- ma trudności z postępowaniem zgodnie z instrukcjami;
- trudno mu utrzymać rozmowę, nawet w bezpośrednim kontakcie;
- przeskakuje z jednej myśli do drugiej;
- często nie jest w stanie ukończyć rozpoczętej pracy;
- dąży do unikania lub przeciwstawiania się zadaniom wymagającym nieprzerwanej aktywności umysłowej;
- często gubi zadania domowe, książki, ubrania, plecaki itp.;
Objawy nadpobudliwości ruchowej i impulsywności:
- nieprzerwanie wykonuje jakieś ruchy i nie może usiedzieć w jednym miejscu;
- biega, wspina się na nietypowe przedmioty;
- nie jest w stanie bawić się cicho;
- jest niezwykle niecierpliwy, nie może spokojnie doczekać się swojej kolejki;
- ciągle niepotrzebnie śpieszy i porusza się;
- zbyt dużo mówi;
- wypowiada odpowiedź, zanim pytanie zostanie zakończone;
- interweniuje lub przeszkadza prowadzeniu rozmowy innych osób;
Do diagnozy ADHD należy podchodzić z rozwagą, biorąc pod uwagę i analizując wiele okoliczności. Oceniając zachowanie dziecka, ważne jest zwrócić uwagę jak w takiej samej sytuacji postępują rówieśnicy dziecka, a nie koledzy z klasy. Wiek uczniów, którzy uczęszczają do tej same klasy może się różnić o prawie rok, a jeden rok dla dzieci w młodym wieku ma istotne znaczenie.
Przy ustalaniu diagnozy, czy dziecko faktycznie ma ADHD, warto wykluczyć inne, potencjalne przyczyny pojawiających się dolegliwości: stres związany z kłopotami w szkole, w domu, zaburzenia lękowe, czy różne choroby somatyczne. Często też z ADHD występują inne zaburzenia jak, np. dysleksja, czy dysgrafia.
Odpowiednio wczesna diagnoza i indywidualna praca powoduje, że dziecko nie tylko poprawia zdolności koncentracji i wyniki edukacyjne, ale również relacje z rówieśnikami i rozwój emocjonalny. Konsekwencje braku leczenia, czy odpowiedniej pomocy, często skutkują, powstaniem szkodliwych wzorców zachowań, które z czasem staną się trudniejsze do zmiany. Dlatego bardzo ważne jest znalezienie profesjonalnego specjalisty, który będzie w stanie właściwie ocenić stan dziecka i ustalić dokładną diagnozę.
W przyszłym tygodniu kolejne artykuły na temat ADHD. Zapraszamy do odwiedzania naszej strony!
